Μετά από πολλές μέρες σκληρής, ομαδικής εργασίας, οι ομάδες ολοκλήρωσαν και παρουσίασαν με μορφή θεατρικού τις εκθέσεις τους με θέμα "Ταξίδι στον χρόνο". Κατόπιν τα παιδιά ψήφισαν όπως πάντα και επέλεξαν την ομάδα του Δημήτρη, του Σωτήρη, του Γιώργου, της Αλεξάνδρας, της Μαρίας και της Ελένης ως νικήτρια. Ορίστε η εργασία τους. Συγχαρητήρια παιδιά!!!
Η χρονομηχανή ξεκίνησε. Ο καθένας μας είχε πάρει ένα ενθύμιο από την εποχή μας. Όλοι μιλούσαμε. Ξαφνικά μια απέραντη σιωπή περιέβαλε τον χώρο και παιδικά γέλια ακούστηκαν από παντού. Ήμασταν εμείς στην παιδική μας ηλικία. Κάτω από την αμυγδαλιά του κήπου μας κάθονταν οι γιαγιάδες μας που δεν είχαμε προλάβει να γνωρίσουμε. Δάκρυα συγκίνησης κυλούσαν στα μάγουλά μας και δε μας ένοιαζε πού ή πότε πηγαίναμε. Όσο η χρονομηχανή ταξίδευε η καρδιά μας χτυπούσε όλο και πιο δυνατά, διότι βλέπαμε ανθρώπους να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια μας. Ξάφνου μία τούρκικη σημαία ξεπρόβαλε στην Ακρόπολη. Έτσι καταλάβαμε ότι ήταν η επανάσταση του 1821. Η χρονομηχανή συνέχισε μέχρι που αποκοιμηθήκαμε.
Απότομα η χρονομηχανή σταμάτησε. Κατεβήκαμε. Όπου κι αν κοιτούσες έβλεπες μικρά, διακριτικά σπιτάκια. Καθώς περπατούσαμε είδαμε ένα τεράστιο παλάτι. Προχωρήσαμε. Γύρω μας υπήρχαν διάφορα διάσημα μνημεία. Στα αριστερά μας ήταν μια μεγάλη εκκλησία που έμοιαζε με την Αγια - Σοφιά. Συνεχίσαμε. Διάφορες φωνές και συνθήματα ακούγονταν από κάποιο μέρος. Συνθήματα σαν αυτό που έγραφε ένα παλιό βιβλίο ιστορίας. "Νίκα, νίκα". Ακολουθώντας τους ήχους φτάσαμε σε έναν ιππόδρομο. Κταλάβαμε ότι βρισκόμασταν στο Βυζάντιο και συγκεκριμένα στη στάση του νίκα.
Μπήκαμε μέσα. Ο ιππόδρομος άρχισε να αδειάζει. Μαζί με τους υπόλοιπους φύγαμε κι εμείς. Ξαφνικά ο λαός άρχισε να τρέχει. Τους ακολουθήσαμε. Μια φωτιά ξεπρόβαλε μπροστά μας. Όταν το πλήθος διαλύθηκε είδαμε τα ερήπεια της Αγια - Σοφιάς. Φρουροί μας περικύκλωσαν και μας οδήγησαν πίσω στον ιππόδρομο. Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα σκότωσαν πολύ κόσμο. Δυστυχώς ήρθε και η σειρά μας.
Μόνο δύο από την παρέα μας επιβίωσαν. Η τελευταία επιθυμία των συντρόφων μας ήταν να τους ξεχάσουμε και να φύγουμε μακριά. Όταν γυρίσαμε στο παρόν κάτω από τη μυγδαλιά όπου είχαμε ζήσει τόσα πολλά υπήρχαν οι τάφοι των τεσσάρων φίλων μας...
