Τελικά η φυσική...

Είναι το πιο γλυκό μάθημα... Τήξη λοιπόν, αλλά αλλιώς...

Μονομαχία - 3ος γύρος...

Μέρα γιορτινή σήμερα για το σχολείο μας. Το παιχνίδι όμως δε σταματά ποτέ. Μπόουλινγκ είχε σήμερα το πρόγραμμα. Κάθε κορίνα δίνει έναν πόντο. Το strike δίνει 10. Μετά από μια σκληρή μάχη τα κορίτσια κατάφεραν να κερδίσουν και να πάρουν προβάδισμα... Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα!!!

Κορίτσια: 2

Αγόρια: 1

Μονομαχία γύρος 2ος...

Στη δεύτερη αγωνιστική τα παιδιά διαγωνίστηκαν στο μαντίλι, ένα υπέροχο παραδοσιακό παιχνίδι με μπόλικη αγωνία και στρατηγική. Μετά από δύο γύρους με πολλές διαμαρτυρίες για τη διαιτησία και φυσικά με πολλά παράπονα, τα αγόρια κατάφεραν να κάνουν την ανατροπή και να ισοφαρίσουν. Αύριο να σας δω!!!

Μονομαχία...

Παιχνίδια είναι το θέμα μας στη γλώσσα, παιχνίδια παίζουμε κι εμείς. Μόνο που για να το κάνουμε λίγο πιο ενδιαφέρον... πρωτάθλημα μεταξύ αγοριών και κοριτσιών! Στην πρώτη μονομαχία τα παιδιά έπαιξαν ναυμαχία, ένα υπέροχο παιχνίδι προσανατολισμού. Τα κορίτσια κατάφεραν συντριπτικό πλήγμα και βύθισαν τη ναυαρχίδα του στόλου των αγοριών. 

Κορίτσια : 1

Αγόρια: 0

Για να δούμε τι θα γίνει στη δεύτερη αγωνιστική...

Η κατανομή του πληθυσμού

παρουσίαση

Είδη γωνιών

Τήξη και πήξη

Ένα ωραίο και χρήσιμο παιχνίδι τήξης και πήξης. Για να δούμε πόσα θα βρείτε;

Νέοι εχθροί...

παρουσίαση

Η αυτοκρατορία αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα.

παρουσίαση

Η χρονομηχανή

Μετά από πολλές μέρες σκληρής, ομαδικής εργασίας, οι ομάδες ολοκλήρωσαν και παρουσίασαν με μορφή θεατρικού τις εκθέσεις τους με θέμα "Ταξίδι στον χρόνο". Κατόπιν τα παιδιά ψήφισαν όπως πάντα και επέλεξαν την ομάδα του Δημήτρη, του Σωτήρη, του Γιώργου, της Αλεξάνδρας, της Μαρίας και της Ελένης ως νικήτρια. Ορίστε η εργασία τους. Συγχαρητήρια παιδιά!!!

       Η χρονομηχανή ξεκίνησε. Ο καθένας μας είχε πάρει ένα ενθύμιο από την εποχή μας. Όλοι μιλούσαμε. Ξαφνικά μια απέραντη σιωπή περιέβαλε τον χώρο και παιδικά γέλια ακούστηκαν από παντού. Ήμασταν εμείς στην παιδική μας ηλικία. Κάτω από την αμυγδαλιά του κήπου μας κάθονταν οι γιαγιάδες μας που δεν είχαμε προλάβει να γνωρίσουμε. Δάκρυα συγκίνησης κυλούσαν στα μάγουλά μας και δε μας ένοιαζε πού ή πότε πηγαίναμε. Όσο η χρονομηχανή ταξίδευε η καρδιά μας χτυπούσε όλο και πιο δυνατά, διότι βλέπαμε ανθρώπους να σκοτώνονται μπροστά στα μάτια μας. Ξάφνου μία τούρκικη σημαία ξεπρόβαλε στην Ακρόπολη. Έτσι καταλάβαμε ότι ήταν η επανάσταση του 1821. Η χρονομηχανή συνέχισε μέχρι που αποκοιμηθήκαμε.

       Απότομα η χρονομηχανή σταμάτησε. Κατεβήκαμε. Όπου κι αν κοιτούσες έβλεπες μικρά, διακριτικά σπιτάκια. Καθώς περπατούσαμε είδαμε ένα τεράστιο παλάτι. Προχωρήσαμε. Γύρω μας υπήρχαν διάφορα διάσημα μνημεία. Στα αριστερά μας ήταν μια μεγάλη εκκλησία που έμοιαζε με την Αγια - Σοφιά. Συνεχίσαμε. Διάφορες φωνές και συνθήματα ακούγονταν από κάποιο μέρος. Συνθήματα σαν αυτό που έγραφε ένα παλιό βιβλίο ιστορίας. "Νίκα, νίκα". Ακολουθώντας τους ήχους φτάσαμε σε έναν ιππόδρομο. Κταλάβαμε ότι βρισκόμασταν στο Βυζάντιο και συγκεκριμένα στη στάση του νίκα.

           Μπήκαμε μέσα. Ο ιππόδρομος άρχισε να αδειάζει. Μαζί με τους υπόλοιπους φύγαμε κι εμείς. Ξαφνικά ο λαός άρχισε να τρέχει. Τους ακολουθήσαμε. Μια φωτιά ξεπρόβαλε μπροστά μας. Όταν το πλήθος διαλύθηκε είδαμε τα ερήπεια της Αγια - Σοφιάς. Φρουροί μας περικύκλωσαν και μας οδήγησαν πίσω στον ιππόδρομο. Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα σκότωσαν πολύ κόσμο. Δυστυχώς ήρθε και η σειρά μας.

          Μόνο δύο από την παρέα μας επιβίωσαν. Η τελευταία επιθυμία των συντρόφων μας ήταν να τους ξεχάσουμε και να φύγουμε μακριά. Όταν γυρίσαμε στο παρόν κάτω από τη μυγδαλιά όπου είχαμε ζήσει τόσα πολλά υπήρχαν οι τάφοι των τεσσάρων φίλων μας...