Οι καλύτερες εκθέσεις.

Η τρίτη έκθεση με θέμα "Γνωριμία με έναν εξωγήινο", την οποία επέλεξα να σας παρουσιάσω ανήκει στον νικητή του 3ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, τον Άγγελο. Καλή σας ανάγνωση...

Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα ενώ κοιμόμουν γαλήνια στην παραλία, ένας θόρυβος και ένα εκτυφλωτικό φως με ξύπνησε. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν να ήθελε να βγει απ' το σώμα μου. Γιατί ξύπνησα αλλά δεν είχα κουράγιο να ανοίξω τα μάτια μου; Σιγά σιγά μια αόρατη δύναμη θάρρεψε την ψυχή μου και άνοιξα τα μάτια μου τα οποία δεν ξέρω πόση ώρα έμειναν ορθάνοιχτα μπροστά σε αυτό που ανίκρισα. Είδα ένα πελώριο πολυμορφικό αντικείμενο, που έμοιαζε με δίσκο και ήταν περίπου 10 μέτρα ψηλό. Είχε ασημί χρώμα και πολύχρωμα φωτάκια που αναβόσβηναν περιμετρικά του. Ξαφνικά η στρογγυλή γυάλινη πόρτα του άνοιξε και κατέβηκε ένα παράξενο, αλλά πολύ συναρπαστικό πλάσμα. Ήταν πολύ ψηλό, με μακριά άκρα και σώμα λεπτό και σχεδόν διάφανο, που έμοιαζε να φωσφορίζει. Το κεφάλι του ήταν μεγάλο σε όγκο και σχεδόν στρογγυλό. Είχε δύο τεράστια μάτια και μια σχισμή για στόμα. "Παναγία μου τι είναι αυτό", σκέφτηκα.  Προσπαθούσα να καταλάβω και το μυαλό μου άρχισε να στροφάρει. Θυμήθηκα πως λίγες μέρες πριν είχα διαβάσει σε ένα site στο internet για ένα διαστημόπλοιο που βρέθηκε στην περιοχή 51 στην Αμερική. Η περιγραφή του συγκεκριμένου περιστατικού ήταν σχεδόν ίδια με το πλάσμα που προσγειώθηκε με το πολυμορφικό όχημά του μπροστά μου. Έκανα να σηκωθώ και να τον πλησιάσω μα ο φόβος ξεπερνούσε τη γενναιότητά μου. Κοιτώντας τον στα μάτια όμως διέκρινα ηρεμία, καλοσύνη αλλά και μια θλίψη. Κατάλαβα ότι δεν έχει κακό σκοπό και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα τον πλησίασα χαμογελώντας και του συστήθηκα. Προς μεγάλη μου έκπληξη μιλούσε την ανθρώπινη γλώσσα και μάλιστα ελληνικά. Μου είπε ότι χάρηκε που με γνώρισε και μου συστήθηκε κι εκείνος. Τον έλεγαν Γκρότενφροντ και καταγόταν από τον πλανήτη Β52, έναν πολύ προηγμένο τεχνολογικά πλανήτη. Σ' αυτόν τον πλανήτη ένας μεγάλος πόλεμος ξέσπασε. Όλα τους τα όπλα ήταν πυρηνικά κι έτσι ο πόλεμος κατέληξε στην καταστροφή του πλανήτη. Οι ελάχιστοι επιζήσαντες διασκορπίστηκαν στον γαλαξία ψάχνοντας νέα κατοικία και δεν είχαν πλέον πολεμικές διαθέσεις. Γι' αυτό τον λόγο είχε έρθει στη Γη, γιατί τη θεωρούσε τον καλύτερο τόπο για να ξεκινήσει την καινούρια του ζωή. Με προειδοποίησε ότι αν δεν προστατέψουμε τον πλανήτη μας και δεν καλυτερέψουμε τις μεταξύ μας σχέσεις, ο πλανήτης μας θα είχε την ίδια κατάληξη με τον πλανήτη Β52. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας κατάλαβα ότι ο εξωγήινος διακρινόταν για την υψηλή νοημοσύνη του. Ήταν φιλήσυχος, ειρηνικός και πρόθυμος να γνωρίσει τους ανθρώπους, να τους μεταδώσει τις γνώσεις του και να μοιραστεί μαζί τους τα μυστικά του σύμπαντος. Έπειτα μου πρότεινε να μου δείξει το εσωτερικό του σκάφους του. Όμως καθώς μπαίναμε, ακούμπησα κατά λάθος ένα από τα αμέτρητα φωτεινά κουμπάκια που υπήρχαν ολόγυρα. Τότε άρχισε να χτυπά κάτι σαν συναρερμός. Γύρισα να δω τι συμβαίνει και ξαφνικά όλα θόλωσαν γύρω μου. Ήμουν και πάλι στην παραλία ξαπλωμένος στην αιώρα και ο πατέρας μου πατούσε την κόρνα για να φύγουμε. Είχαν μαζέψει όλα τα πράγματα όσο εγώ κοιμόμουν και θέλησαν να μου κάνουν πλάκα τρομάζοντάς με με την κόρνα. Αυτό το όνειρο έμοιαζε τόσο αληθινό που νιώθω στενοχωρημένος που δεν το έζησα στην πραγματικότητα...

Η ιστορία που σας υποσχέθηκα.

Ο Λεωνίδας, ο φίλος μας, έγραψε κι εκείνος μια ιστορία για τον 3ο λογοτεχνικό μας διαγωνισμό. Όπως σας είχα υποσχεθεί, σας την παρουσιάζω. Έχει πλάκα, γιατί επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο της κυριολεξίας. Διαβάστε την με προσοχή.

Ο Νίκος δε μπορούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί. Του φαινόταν απίστευτο, αλλά ήταν σίγουρα αλήθεια. Τη μια στιγμή έβλεπε μια ταινία δράσης και την άλλη βρισκόταν μέσα στην τηλεόραση... Ήταν εξαιρετικά στριμωγμένος και τα κυκλώματα της τηλεόρασης του τρυπούσαν την πλάτη σαν σουβλιά. Δεν άργησε να συνειδητοποιήσει ότι κινδύνευε από ηλεκτροπληξία καθώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, αλλά λόγω του περιορισμένου χώρου, δε μπορούσε να κουνηθεί. Έπρεπε να σκεφτεί ψύχραιμα και συστηματικά πώς θα έβγαινε από ‘κει μέσα αλλά ο πανικός του δεν τον άφηνε. Κάποια στιγμή μέσα στην απελπισία του, είδε με την άκρη του ματιού του μέσα από το γυαλί της οθόνης τον μικρό του αδελφό να τον αναζητά μάταια και θεωρώντας ότι δεν ήταν στο σαλόνι, έσβησε την τηλεόραση για να μη καίει άσκοπα ρεύμα όπως τόσες φορές του είχαν πει οι γονείς τους. Ο κίνδυνος της ηλεκτροπληξίας είχε απομακρυνθεί προς το παρόν, αλλά για πόσο; Ευτυχώς η μύτη του ήταν πολύ κοντά στις εγκοπές εξαερισμού της τηλεόρασης και ο αέρας δεν ήταν άμεσο πρόβλημα. Ήταν δε εξαιρετικά τυχερός που οι γονείς του δεν είχαν αρκετά λεφτά να αγοράσουν μία από αυτές τις καινούργιες επίπεδες τηλεοράσεις και είχαν ακόμα μία παλιά από αυτές με το τεράστιο κουτί στο πίσω μέρος και την στρογγυλή γυάλινη οθόνη. Αν είχαν επίπεδη τηλεόραση, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα. Αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ, και δεν είχε να ανησυχεί πλέον για το ηλεκτρικό ρεύμα, άρχισε να ψάχνει γύρω του για οτιδήποτε μπορούσε να τον βοηθήσει να ελευθερωθεί από τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί. Ξαφνικά, πρόσεξε ότι το αριστερό του χέρι, μπορούσε να φτάσει με σχετική άνεση το ηχείο της τηλεόραση. Μπορούσε να το χτυπήσει απαλά με το δάχτυλό του προκαλώντας ένα βαθύ ήχο που μπορούσε να ακουστεί σε όλο το σαλόνι. Άρχισε λοιπόν ασταμάτητα να το χτυπά με το δάχτυλό του όλο και πιο δυνατά μέχρι κάποιος από το σπίτι να τον ακούσει και ίσως τον απελευθερώσει από τα ανεξήγητα τηλεοπτικά δεσμά του. Αλλά εις μάτην, είχαν πάει όλοι για ύπνο και δεν υπήρχε κανείς να ακούσει το υπόκωφο μήνυμά του. Ήταν ξεκάθαρο. Έπρεπε να περάσει εκεί μέσα όλη τη νύχτα. Έκανε μερικές κινήσεις να φέρει το σώμα του σε μία στοιχειωδώς πιο άνετα στάση και έκλεισε τα μάτια του. Το επόμενο πρωί, ξύπνησε από τις φωνές των γονιών του οι οποίοι αντιλήφθηκαν την απουσία του και τον αναζητούσαν. Τώρα ήταν η ευκαιρία του! Σαστισμένος από τον ύπνο, άρχισε πάλι να χτυπά το ηχείο με το δάχτυλό του με μανία μήπως και μέσα από τις φωνές, κάποιος τον ακούσει και τον ελευθερώσει. Ήταν τέτοια όμως η αναταραχή μέσα στο σπίτι ώστε όσο δυνατά και αν χτυπούσε το ηχείο, κανείς δεν αντιλαμβανόταν τον ήχο που προκαλούσε. Μετά από αρκετή ώρα και έντονα εκνευρισμένος, κάνει μία ακούσια κίνηση με το κεφάλι του και ελευθερώνει την σιαγόνα του αρκετά για να μπορεί να φωνάξει. Το συνειδητοποιεί και αμέσως ανοίγει διάπλατα το στόμα του και φωνάζει «εδώ είμαι, εδώ!» για να λάβει την απάντηση από τον πατέρα του «ας κλείσει κάποιος και αυτή την τηλεόραση επιτέλους!».

Διαγωνισμός Ιστορίας.

Ο συναρπαστικός μας διαγωνισμός συνεχίστηκε την Παρασκευή με τους 8 προκριθέντες να δίνουν μάχη σώμα με σώμα. Τα περισσότερα παιχνίδια κρίθηκαν καθαρά στην ταχύτητα. Μπράβο σε όλους. Τη Δευτέρα συνεχίζουμε με το final four, όπου θα συγκρουστούν η Ειρήνη με τον Δημήτρη Β. και ο Άγγελος με τον Θανάση. Διαβάστε και προετοιμαστείτε, γιατί τα πράγματα δε θα είναι καθόλου εύκολα. Όπως σας έχω ήδη ανακοινώσει σας περιμένει και μια μεγάλη έκπληξη, που θα δυσκολέψει κι άλλο τον διαγωνισμό...

Έπαθλο 2ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού.

Αργήσαμε, για την ακρίβεια εγώ άργησα και ζητώ συγγνώμη αλλά τελικά γράψαμε το τραγούδι που χρωστούσαμε στους νικητές του 2ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού. Δάμο και Θανάση ελπίζω να σας αρέσει. Δυστυχώς δεν είχαμε αρκετό καιρό να το τελειοποιήσουμε αλλά νομίζω ότι κάτι κάναμε...

Για το τραγούδι μας πατήστε εδώ.

Διαγωνισμός Ιστορίας.

Ξεκίνησε σήμερα ο διαγωνισμός ιστορίας και ολoκληρώθηκε η πρώτη φάση. Μετά από μια σειρά εξαντλητικών ερωτήσεων ξεχώρισαν οι 8 που θα συνεχίσουν στα play off. Συγχαρητήρια σε όλους για τις φοβερές σας επιδόσεις. Τα ζευγάρια των προημιτελικών θα είναι τα ακόλουθα:

1. Ειρήνη - Βικτώρια
2. Άγγελος - Κωνσταντίνος
3. Θανάσης - Έλενα
4. Δημήτρης Β. - Αναστάσης

Ο δεύτερος γύρος πέρα από γνώσεις απαιτεί ταχύτητα και ψυχραιμία. Για να δούμε ποιος θα κερδίσει τον φετινό τίτλο;

Οι καλύτερες εκθέσεις.

Σειρά της Δέσποινας να μας παρουσιάσει σήμερα την εξωγήινη έκθεσή της. Αν απορείτε για την εικόνα, διαβάστε και θα καταλάβετε.

Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα ενώ κοιμόμουν γαλήνια στην παραλία, ένας θόρυβος και ένα εκτυφλωτικό φως με ξύπνησε. Όταν κοίταξα προς τα πάνω είδα ένα τεράστιο σκάφος να προσγειώνεται αργά στην παραλία. Απ' έξω το διαστημόπλοιο είχε αμέτρητα λαμπάκια και στην κορυφή μια πολύ ψηλή κεραία που έφτανε πολλά μέτρα πάνω και ήταν δύσκολο να την εντοπίσεις γιατί ήταν πολύ λεπτή. Κατέβαινε σιγά σιγά από τον ουρανό μέχρι που σταμάτησε στην άμμο. Η πόρτα του άρχισε να ανοίγει. Είχα πανικοβληθεί. Ήταν τρομαχτικό. Δεν ήξερα τι θα συναντούσα. Μέσα από το διαστημόπλοιο βγήκαν δύο εξωγήινοι στο ύψος ενός κανονικού ανθρώπου. Φόραγαν γκρι - ασημί στολές, γκρίζα καπέλα στρογγυλά σαν μπάλα που κάλυπταν όλο το κεφάλι τους, είχαν δύο κεραίες και μια μεγάλη ουρά. Περπατούσαν πολύ αργά. Ερχόντουσαν προς το μέρος μου και άρχισα να τρέχω. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Πήγα στους γονείς μου και τους είπα όσα είχαν συμβεί αλλά δε με πίστεψαν. Τότε αποφάσισα να πάω ξανά την επόμενη νύχτα μαζί με την καλύτερή μου φίλη για να δω αν θα ξανάρθουν. Ήμουν αποφασισμένη να μη φοβηθώ, αλλά να μείνω και να τους μιλήσω για να δω τι θέλουν από τη Γη. Έτσι και κάναμε. Είπαμε βέβαια ότι θα πηγαίναμε για νυχτερινό μπάνιο. Κουβέντα για τον πραγματικό λόγο. Έτσι που καθόμασταν ήρεμες ξάφνου εμφανίστηκε πάλι ο θόρυβος και το φως. Μόλις άνοιξε η πόρτα, πήγαμε κοντά με τη φίλη μου. Τους ρωτήσαμε ποιοι είναι και τι ήθελαν. Αυτοί μας είπαν ότι είναι εξωγήινοι και ότι ήρθαν να μας ενημερώσουν ότι αύριο θα ερχόταν η συντέλεια. Τους ρωτήσαμε τι ώρα και μας απάντησαν ότι θα έρθει στις 7 το απόγευμα. Μας ευχαρίστησαν που θα τους βοηθούσαμε στο έργο τους να ενημερώσουν τους ανθρώπους για το τι πρόκειται να συμβεί. Τρέξαμε σπίτι. Έπρεπε να τους τα πω όλα. Ήξερα ότι κανείς δε θα με πίστευε. Αυτή τη φορά όμως όλοι πανικοβλήθηκαν. Πίστεψαν ότι αφού ήρθαν και δεύτερη φορά τότε σίγουρα ήταν αλήθεια. Απ' το μυαλό μου περνούσαν πολλά πράγματα. Τι ήθελα να κάνω τις τελευταίες ώρες πριν τη συντέλεια; Πώς θα πέρναγα ευχάριστα με την οικογένειά μου; Με τον φόβο του να χαθούμε για πάντα κάναμε ένα σωρό πράγματα με τους γονείς και τους φίλους μου. Παίξαμε, φάγαμε, γελάσαμε, τραγουδήσαμε.  Τελικά κατάλαβα ότι κάθε μέρα σπαταλάμε χρόνο άσκοπα χωρίς να δίνουμε αγάπη και χαμόγελο στους γύρω μας. Η ώρα πλησίαζε. Αποφασίσαμε να καθίσουμε γύρω από την τηλεόραση, να δούμε ειδήσεις και να περιμένουμε. Ξαφνικά στις 7 ένα έκτακτο δελτίο μας πανικόβαλε. Η είδηση ήταν ότι θα κυκλοφορήσει ένα καινούριο προϊόν, ένα καινούριο κρουασάν, που η γεύση του θα προκαλέσει τη συντέλεια. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Στην τηλεόραση έδειχνε την παραλία, τους εξωγήινους και το νέο κρουασάν. Τότε κατάλαβα. Όλα όσα είχα δει ήταν στο πλαίσιο μιας διαφήμισης. Δεν ήξερα αν έπρεπε να θυμώσω που τα πίστεψα, αν έπρεπε να ηρεμήσω που τελικά σωθήκαμε ή αν έπρεπε να χαρώ που έζησα κάτι τέτοιο έστω και σαν διαφήμιση. Το μόνο που συνειδητοποίησα πάντως ήταν ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω καλά με τους δικούς μου και ότι δεν πρέπει να το κάνω μόνο όταν κινδυνεύω να τους χάσω, αλλά κάθε μέρα και κάθε λεπτό.

Πώς γεννήθηκε η Γη μας.

3ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός.

Πολλές και σπουδαίες οι συμμετοχές στον διαγωνισμό μας. Ο φίλος μας, ο Λεωνίδας, μου ζήτησε να σας ενημερώσω ότι δυσκολεύτηκε πραγματικά να καταλήξει στον νικητή. Υπερίσχυσε όμως η αγάπη του για τα γρήγορα αυτοκίνητα... Έτσι νικητής του 3ου και τελευταίου μας διαγωνισμού είναι ο Άγγελος. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους και όλες.

Κι αν ακόμα δεν πειστήκατε...

Δείτε μια σύγκριση του πλανήτη μας με άλλους πλανήτες και αστέρια...

Πόσο μικροί είμαστε...

Κάθε φορά που θα νιώθετε ένα πρόβλημα ότι σας ταλαιπωρεί, καλό είναι να βλέπετε αυτό το βίντεο που δείχνει πόσο μικροί είμαστε στην πραγματικότητα...

Οι καλύτερες εκθέσεις της εβδομάδας.

Στην έκθεση με θέμα: "Συνάντηση με έναν εξωγήινο", διόρθωσα πολλές αληθινά καλές δουλειές. Ξεχώρισα όμως τρεις. Ξεκινάμε με την εξαιρετική δουλειά της Βικτώριας. Καλή σας ανάγνωση.

Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα, ενώ κοιμόμουν γαλήνια στην παραλία, ένας θόρυβος και ένα εκτυφλωτικό φως με ξύπνησε. Είχα ακούσει στις ειδήσεις για κάτι εξωγήινους, αλλά δεν πίστευα σε αυτά. Κοίταξα καλά καλά μα δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Ξάφνου ένας εξωγήινος κατέβηκε από έναν τεράστιο δίσκο που είχε έναν προβολέα πάνω κι έναν κάτω. Στην αρχή τρόμαξα αλλά σκέφτηκα ή τώρα ή ποτέ και τον πλησίασα. Είχε μεγάλο κεφάλι, ήταν πράσινος και είχε 24 μάτια! Στη συνέχεια τον παρατήρησα πιο προσεχτικά και είδα ότι είχε 4 πόδια, 2 στόματα, 8 χέρια συνολικά και κάτι ακόμα πιο περίεργο, μια κεραία που μετέφραζε τη γλώσσα του στη δική μου. Έτσι μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε. Ξεκίνησα πρώτη να του μιλάω και τον ρώτησα γιατί ήρθε στη Γη. Μου απάντησε ότι έπαθε βλάβη ο δίσκος του και αναγκάστηκε να προσγειωθεί. Τον ρώτησα από ποιον πλανήτη έρχεται και μου είπε ότι έρχεται από τον Άρη. Επίσης μου αποκάλυψε ότι ήταν ο πρώτος μέχρι τώρα που είχε φύγει από τον πλανήτη του. Ήθελε να πάει στην Αφροδίτη για να βρει τη μαμά του, αλλά κατέληξε στη Γη. Κάθισε και μου είπε τα πάντα για τον Άρη, όπως ότι υπάρχει νερό σε κάποιες πηγές. Εγώ απόρησα γιατί είχα ακούσει ότι στον Άρη δεν υπάρχει νερό, αλλά εκείνος μου είπε ότι υπάρχει μα το κρύβουν γιατί φοβούνται μην τους το κλέψουν οι άνθρωποι όταν πηγαίνουν για τις έρευνές τους. Η ώρα ήταν 3 το πρωί κι έτσι τον βοήθησα να φτιάξει τον δίσκο του και τον αποχαιρέτησα. Ήταν μια τέλεια βραδιά και για μένα αλλά και για τον Μήτσο, έτσι μου είπε ο μεταφραστής ότι τον λένε...

Το ηλιακό μας mobilo.

Τα παιδιά σήμερα εκτέλεσαν την τελευταία τους κατασκευή για φέτος. Από αύριο αρχίζουμε να αδειάζουμε την τάξη μας. Για την ώρα ας απολαύσουμε το κατόρθωμά μας.

Υπενθύμιση.

Μην ξεχνάτε ότι αύριο θέλω να έχετε μαζί σας καπέλο, νερό και μια σακούλα για την άσχημη αλλά δυστυχώς απαραίτητη δουλειά του αδειάσματος της τάξης μας. Επίσης όσοι έχετε πολύ λευκό δέρμα φροντίστε να φέρετε και αντηλιακό.

3ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός.

Ο διαγωνισμός μας φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του. Δύο ιστορίες ακόμα. Η προτελευταία είναι η εργασία του Δάμου, ο οποιός θυμίζω ότι ήταν ο ένας από τους δύο νικητές του 2ου διαγωνισμού. Καλή σας ανάγνωση.

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Μου φαινόταν απίστευτο αλλά ήταν σίγουρα αλήθεια. Τη μια στιγμή έβλεπα μια ταινία δράσης και την άλλη βρισκόμουν μέσα στην τηλεόραση. 

Ω, ρε φίλε απίστευτο! Βρίσκομαι ανάμεσα στον Μπρους Γουίλις και τον Σάμιουελ Τζάκσον. Μου φωνάζουν να τρέξω και ότι δεν έχουμε χρόνο γιατί πρέπει να προλάβουμε πριν σκάσει η βόμβα.

Ένας τρελός τρομοκράτης είχε κάνει το θαύμα του πάλι. Ήταν η τρίτη στη σειρά βόμβα γρίφος που έπρεπε να εξουδετερώσουμε. Τρέχουμε, φτάνουμε στο σημείο και προσπαθούμε να λύσουμε τον γρίφο. Μένουν λίγα δευτερόλεπτα. Κοντά υπάρχουν σχολεία με παιδιά. Το άγχος και η αγωνία έχουν φτάσει στο κόκκινο. Προσπαθούμε και 5, 4, 3, 2, 1... ακούγεται ένα μπουμ. Νιώθω πόνο. Πετάγομαι πάνω και... όχι δεν πέθανα, απλώς κοιμόμουν τόσο ανήσυχα που κουτούλησα στον τοίχο. Ο πόνος με έκανε όχι απλώς να ξυπνήσω αλλά και να σκεφτώ πως οι γονείς μου έχουν δίκιο. Πρέπει να σταματήσω να βλέπω τόσο πολλή τηλεόραση.