Η Αλεξάνδρα μου λέει πάνω από ένα μήνα να δω μια ταινία μικρού μήκους κι εγώ όλο ξεχνιόμουν. Είναι υπέροχη, συγκινητική και μέχρι κι εγώ, κοτζάμ μαντράχαλος δάκρυσα. Τα παιδιά στην ταινία αποκαλούν τη Μαρία παράξενη. Μακάρι όλοι μας να γίνουμε τόσο παράξενοι. Ευχαριστούμε Αλεξάνδρα!
