Εξωγήινοι, περιστέρια, σοκολάτες και μπουγέλο... Μια ακόμα όμορφη ιστορία, από την Ειρήνη αυτή τη φορά. Καλή σας ανάγνωση.
Δεν έχω ιδέα τι συνέβη. Πάντως είτε ο κόσμος μεγάλωσε ή εγώ είχα μικρύνει απότομα. Η αυλή του σχολείου φάνταζε τεράστια. Πρέπει να ήμουν τόσο μικρή όσο κι ένα χαλίκι. Έκλαιγα επειδή ήμουν μόνη μου καθώς η καλύτερή μου φίλη με είχε παρατήσει για ένα άλλο κορίτσι. Ξαφνικά ένα γιγάντιο περιστέρι με άρπαξε απ' τα μαλλιά και αρχίσαμε να πετάμε. Δε με ένοιαζε πού πηγαίναμε διότι πάντα ήθελα να πετάξω. Βρέθηκα σε μια στέγη. Πάλι καλά είχα παρέα. Είχα μαζί μου μια ντουζίνα περιστέρια. Μετά από λίγη ώρα ήρθε ένα άλλο περιστέρι και μου είπε πως με περιμένει μια έκπληξη στο σπίτι μου. Το ρώτησα αν μπορεί να με πάει σπίτι και εκείνο δέχτηκε. Μόλις φτάσαμε, τρυπώσαμε απ' το παράθυρο και μπήκαμε στο δωμάτιό μου. Βρήκα ένα τεράστιο κέικ σοκολάτας. Έτριψα τα μάτια μου να δω αν ονειρεύομαι αλλά τίποτα δεν έγινε. Εγώ μαζί με τον καινούριο μου φίλο, το περιστέρι, κατασπαράξαμε το κέικ . Αφού δεν είχε μείνει ούτε ψίχουλο, αποφασίσαμε να φύγουμε αλλά ξαφνικά ακούσαμε έναν ήχο, γυρίσαμε και τι να δούμε; Ήταν ένα ούφο μέσα στο δωμάτιό μου! Μια κόκκινη ακτίνα λέιζερ με τράβηξε και σε δευτερόλεπτα βρισκόμουν μέσα στο διαστημόπλοιο, το οποίο ήταν γεμάτο εξωγήινους. Μου είπαν ότι θα με πάνε στον πλανήτη Άρη. Άκουσα κάποιον να μου λέει ότι θα αργήσω αν δε σηκωθώ, αλλά αγνόησα αυτόν που μου το είπε επειδή οι εξωγήινοι με είχαν κλειδώσει σε ένα δωμάτιο και νόμιζα ότι είχα παραισθήσεις. Άρχισα να κρυώνω και να νιώθω βρεγμένη. Ανοίγω τα μάτια και δεν το χωρά το μυαλό σας τι είδα...
Τον αδερφό μου να κρατάει έναν κουβά νερό...
